Jesteśmy tu aby zadbać o twoją przyszłość
Kilka słów o nas
Masz chwilkę?
Przeczytaj kilka słów o naszej historii...
Myśl o potrzebie założenia szkoły rolniczej w Mszanie Dolnej zrodziła się po II wojnie światowej. Lata rozbiorów sprowadziły rolników do ruiny i nędzy. W okresie międzywojennym tylko w mieście Mszana Dolna była szkoła podstawowa siedmioklasowa męska i żeńska, a w wioskach należących do gminy – tylko szkoły cztero i dwu klasowe. W całym powiecie limanowskim nie było żadnej szkoły średniej. Młodzież chcąc się uczyć, musiała najczęściej pieszo pokonywać wiele kilometrów dziennie. Po zakończeniu II wojny światowej w Limanowej otwarto 3 szkoły średnie, a w Mszanie Dolnej w 1946 roku założono w byłym pałacu dworskim Szkołę Rolniczą, która w rok później została przekształcona na gimnazjum Rolnicze – Żeńskie. Po pewnym czasie szkołę rozwiązano, a budynek przeznaczono na inne cele.
Z tym nie mógł się pogodzić inżynier Józef Marek, i kiedy starania o ponowne uruchomienie szkoły w pałacu nie przyniosły rezultatu – sam, jako Prezes PSOW w Limanowej, przeznaczył drewniany budynek należący do Zakładu Ogrodniczego w Mszanie Dolnej na lokal dla Dwuzimowej Szkoły Rolniczej. Dzięki staraniom posła na Sejm p. Jana Wiktora w dniu 8 czerwca 1954 roku otrzymano od Ministra Rolnictwa pozwolenie na założenie Dwuzimowej Szkoły Rolniczej w Mszanie Dolnej. Podjęto także starania o utworzenie szkoły sadowniczo – warzywniczej na szczeblu średnim. W roku 1958 otwarto Państwową Dwuzimową Szkołę Rolniczo – Gospodarczą w Mszanie Dolnej, kształcącą tylko dziewczęta, a jej kierownikiem został inż. Jan Dulęba. Nauka trwała od 1 listopada do 31 marca przez okres 2 lat. Od 1 kwietnia do końca października uczennice pracowały w gospodarstwach rodziców, uprawiając na działkach doświadczalnych warzywa i kwiaty oraz hodując drób. Poletka doświadczalne hospitowali nauczyciele przedmiotów zawodowych.
W roku 1959 utworzono Społeczny Komitet Budowy Szkoły Rolniczo – Gospodarczej w Mszanie Dolnej, a ostateczna decyzja o budowie, podjęta przez Ministerstwo Rolnictwa, zapadła 9 maja 1963 r. Budowę szkoły rozpoczęto w roku 1965. Do pomocy przy budowie czynnie włączyły się miejscowe zakłady pracy oraz sama młodzież. Dnia 1 września 1966 r. kierownictwo nad Dwuzimową Szkołą Rolniczo – Gospodarczą przejął inżynier Karol Kaczmarczyk. Do końca tego roku szkołę opuściło około 200 absolwentów, kształciło się w dwóch oddziałach 96 uczniów. Nową szkołę, jeszcze nie w pełni wykończoną, oddano do użytku na początku roku szkolnego 1967/1968. Młodzież sama porządkowała teren szkoły i wykańczała pokoje w internacie. W roku szkolnym 1969/1970 rozpoczęła się nauka w Technikum Ogrodniczym. W szkole działały różne organizacje młodzieżowe, które osiągały bardzo dobre wyniki i zdobywały wyróżnienia, np. Spółdzielnia Uczniowska “Złoty Kłos”, LZS “Halniak”.
Od roku szkolnego 1971/1972 funkcję dyrektora pełnił mgr inż. Jan Konieczny.
W dniu 11 maja 1978 roku szkoła otrzymała imię inżyniera Józefa Marka.
W latach 1992 – 2002 dyrektorem szkoły był mgr Józef Dzyr.
W latach 2002 – 2007 dyrektorem szkoły była mgr inż. Maria Supernak.
W latach 2007 – 2017 dyrektorem szkoły była mgr Halina Bubiłek.
Od 1 września 2017 stanowisko dyrektora ZSP objęła mgr Katarzyna Wacławik
Obecnie w 13 oddziałach kształci się około 400 uczniów.
Czytasz dalej?
No to teraz kilka słów o naszym patronie...
Urodził się w 1900 roku w Skawinkach koło Kalwarii. Matka wdowa przez długie lata borykała się z olbrzymimi trudnościami w wychowaniu dzieci. W domu rodzinnym inż. Marka panowała wyjątkowo serdeczna atmosfera nacechowana głębokim patriotyzmem. Jako 16-letni chłopak , uczeń 7 klasy przerywa naukę i wstępuje do Legionów. Po rozwiązaniu Legionów został wywieziony do Marmarosz Sziget na Węgrzech i tam dostaje się do armii austriackiej. Po upadku Austrii schorowany i wyczerpany powrócił do rodzinnego domu. Po 2 tygodniach opuszcza dom i bierze udział w walkach o Lwów. Po rozwiązaniu armii Hallera wraca do domu i postanawia dalej kontynuować naukę. W 1920 roku zdaje maturę i wstępuje na Uniwersytet Jagielloński na wydział rolny i ogrodnictwa. W 1926 roku Marek ukończył wyższe studia . Uzyskał tytuł inżyniera i podjął pracę na Ziemi Limanowskiej.
Na Limanowszczyznę przybył jako instruktor sadownictwa i z tą ziemią zrósł się na trwałe do końca swego pracowitego życia. Potrafił narzucić innym opartą o naukowe, fachowe przesłanki, wizję nowego systemu gospodarki, zgodnej z naturą górskiej ziemi. Walczył z przestarzałym systemem gospodarowania . Zjednywał chłopów, wędrując pieszo od wsi do wsi. Ujmował ich zniewalającym urokiem osobistym i życzliwością. Mając na uwadze przyszłość sadownictwa w tamtejszym regionie – inż.. J. Marek założył w Tymbarku spółdzielnię, by skupowałai przerabiała owoce od chłopów. Założył w Tymbarku Spółdzielnię Zdrowia , w Mszanie Dolnej – inspekty i szklarnie do uprawy warzyw . Dzięki jego inicjatywie wybudowano przystanek kolejowy we wsi Piekiełko. Po zakończeniu II wojny światowej w Limanowej otwarto 3 szkoły średnie, a w Mszanie Dolnej w 1946 r. założono w byłym pałacu dworskim Szkołę Rolniczą , która w rok później została przekształcona na Gimnazjum Rolnicze Żeńskie . Po pewnym czasie szkołę rozwiązano , a budynek przeznaczono na inne cele. Z tym nie mógł się pogodzić inż. J. Mareki kiedy starania o ponowne uruchomienie szkoły w pałacu nie przyniosły rezultatów – sam, jako Prezes PSOW w Limanowej, przeznaczył drewniany budynek należący do Zakładu Ogrodniczego w Mszanie Dolnej na lokal dla Dwuzimowej Szkoły Rolniczej. Dzięki staraniom inż. .J. Marka w dniu 8 czerwca 1954 r. otrzymano od Ministra Rolnictwa pozwolenie na założenie 2- Zimowej Szkoły Rolniczej w Mszanie Dolnej. Podjęto także starania o utworzenie szkoły sadowniczo – warzywniczej na szczeblu średnim . W roku 1958 otwarto Państwową Dwuzimową Szkołę Rolniczo – Gospodarczą w Mszanie Dolnej.
Nieubłagana śmierć zabrała inż. J. Marka w 1958 r . , w wieku 58 lat , w pełni sił i wielkich zamiarów. Jego pogrzeb był manifestacją chłopów całej Limanowszczyzny: oddawali ostatni hołd wielkiemu człowiekowi , o którym pamięć jest tutaj do dziś żywa .
